Gekke Aussies!

Tijdens de zes weken in Australie waren er heel wat dingen die ons vreemd voorkwamen, we ons aan ergerde of wat we gewoon te gek vonden. Hier even een opsomming:

- In Australie hebben ze blijkbaar een schurfthekel aan fietsers, want ze mogen op de snelweg rijden. Oke, dan moeten ze wel op de vluchtstrook, maar te pas en te onpas staan daar bordjes die zeggen dat ze hier (een druk kruispunt, met een afrit) over mogen steken. Ook verdwijnen de vluchtstroken af en toe gewoon even en dan moeten ze dus op het zijlijntje van de snelweg rijden. Bergafwaarts. Waar veel grind ligt. En af en toe een dode kangaroe. Volgens mij is dat vragen om een paar verkeersdoden. Een Aussie met wie we in gesprek kwamen vertelde ook dat hij elke keer probeerde om met zijn spiegel zo’n fietser te raken. Maar tot zijn groot ongenoegen was het hem nog nooit gelukt.

+ De Australiers zijn bijzonder gastvrij. Degene die we hebben ontmoet waren heel makkelijk met ons te laten overnachten en ons uit te nodigen terwijl ze ons misschien maar een paar minuten hadden gesproken. In Stockton was Jeroen een beetje aan het kletsen met de buurtjes op de camping. De volgende dag nodigde hun vrienden ons uit om ons de omgeving te laten zien. We hebben een te gekke dag gehad. Ook een stel die we op een avondje in Cambodja hadden ontmoet waren zo lief om ons in hun huis uit te nodigen. Met dit stel (Shelly en Luke) hebben we een heerlijke avond gehad waarbij ze ontzettend lekker voor ons gekookt hadden en na een goede nachtrust samen met hun, bij hun vrienden Australiaday hebben geviert in hun zwembad. Ik heb nog nooit zo’n leuke Australiaday gehad!

- De Australiers zijn ze nogal nationalistisch. Overal zie je de Australische vlag, en overal kun je lezen dat het product dat je koopt gegarendeerd 100% Australisch is en dat het bedrijf die het produkt verkoopt ook 100% Australisch beheerd is. Met andere woorden, geen buitenlander heeft hier met zijn vieze pootjes aan gezeten. Natuurlijk hebben ze Australiaday, vinden ze alles wat Aziatisch is geen echte inwoner van Australie (alsof ze dat zelf zijn..) en zijn ze supertrots op dat gekke taaltje van ze. Oo, nog iets. Op Australiaday aten we hamburgers in de vorm van Australie!! Het moet toch niet gekker worden!

+ Ze barsten van de mooie dierentuinen. Jeroen en ik hebben er een paar bezocht. Koala Zoo (ze hadden natuurlijk ook kangaroes), de Reptile zoo (zijn we stiekem ingesneakt en spaarden zo 50 dollar uit) en Australia Zoo (ook wel bekend als de dierentuin van Steve Irwing!). Overal hebben ze natuurlijk Koala’s, walibies en kangaroes en ook hebben ze overal een agresief soort struisvogel die alleen in Queensland voorkomt. Hij lijkt een beetje op een struisvogel met een kalkoenkoppie. Echt een heel lelijk ding! In de reptile Zoo kwamen we erachter dat die belachelijke verhalen over de giftige spinnen die in de toilet leven, dus echt waar zijn. Ik piestte bijna in mijn broek van angst dat ik dat hoorde, maar ja, ga dan maar eens rustig naar de toilet. Ook hadden ze daar jonge tasmanian devils. Zo schattig! Ze hadden blijkbaar geen moeder meer dus hadden ze de kleintjes een grote witte teddybeer gegeven om tegenaan te kruipen en dat ding lieten ze dus niet meer los. Super vertederend (Jeroen vond het niks aan)

- Ze gaan panisch met alcohol om. Zelfs met nieuwjaar werd er redelijk moeilijk gedaan en overal kun je bordjes tegenkomen met het verbod op alcohol drinken. Aan de andere kant was de politie weer heel erg mild die dag, want als je het in een gewone fles had gemixt en je het niet aan de buitenkant zag dat het alcohol was (ook al rook je het van verre) dan was het oke. Maar wat ons vooral opviel was dat op de dagen waarop je zeker weet dat iedereen een drankje drinkt (Kerst, Nieuwjaar, Australiaday) er geen alcoholcontrole is. En na een aantal gesprekken met de Aussies begreep ik al snel dat beschonken achter het stuur zitten een behoorlijk geaccepteerd ding is. We hebben een leuk (georganiseerd) uitje gehad naar Hunter Valley, waar de wijngaardens zijn, en het viel ons op hoeveel zwengelende auto’s er voor ons reden. Vaak nog met de kinderen achterin. Belachelijk!

- Je moet om 10 uur al van de camping af zijn!!

+ Ze hebben heel veel verse zeeproducten. Ik werd wat dat betreft behoorlijk verwent op culinair gebied. Ik heb twee keer een behoorlijke schaal verse gamba’s meegekregen van de Aussies en heb nog nooit zo veel schaaldieren, vis en gamba’s gegeten. Wiehoe! Jeroen is meer een vleesliefhebber, dus er was meer voor mij. Heerlijk!


- Ze zijn erg gefocust op de Engelstalige landen. De koningin van Australie is Queen Elisabeth van Engeland en daarom zou je verwachten dat ze erg op Engeland lijken. Maar eigenlijk lijken ze meer op de Amerikanen. De auto’s zijn grote benzine slurpende modellen. Vaak Jeeps of andere 4wheel drives, een smart hebben we 1 keertje gezien in al die weken en dit was dan ook een bedrijfswagentje. De McDonalds zijn op elke hoek van de straat te vinden (zelfs in stadjes met een populatie van 10) en de mensen beginnen een beetje te veel op Amerikanen te lijken. Met het laatste bedoel ik dat er een grote groep is met behoorlijk overgewicht. We waren in Wet ’n Wild en de meeste van de mensen daar hoefde niet eens een zwemband om de glijbanen in te gaan. Ze hadden ze namelijk al, van nature! Zal het iets met die McDonalds te maken hebben..? Naaah, vast niet.
Ook als je het nieuws bekijkt in Australie, zie je alleen nieuws uit Amerika, Engeland of Australie. Sterker nog, heel Europa was ondergesneeuwd en iedereen had problemen, maar alleen Engeland werd in het nieuws gemeld. Dit kwam ook omdat een groot gedeelte van Australie minimaal een jaar in de UK heeft gewoond en die willen natuurlijk allemaal naar huis met de kerst, wat niet kon vanwege de sneeuw. Maar dan nog, wij zijn er ook nog!! Dat ze zo weinig meekrijgen van de wereld betekend meteen dat de algemene kennis van alles buiten Australie erg klein is. Mijne is al slecht, dus moet je nagaan hoe erg de Aussies zijn. Al lijken ze naast de Amerikanen toch nog best geschoold...

- Na al die weken op de weg waren we het er allebei mee eens. Australiers kunnen niet rijden. Later hoorde we ook dat een rijbewijs halen heel makkelijk is. Je laat zien dat je meer dan 120 uur gereden hebt en je krijgt je rijbewijs. Dat hele gedoe met links rijden vonden we ook vervelend, maar de snelheidsbordjes irriteerde ons mateloos. Op wegen die tweebaans rechtdoor gingen mocht je 80 of 100 terwijl 120 meer gepast was. En op wegen die de bergen in of uit gingen en die ontzettend veel steile bochten heuvel opwaarts of heuvel afwaarts hadden, mocht je 100 rijden! We hebben het nog even geprobeerd, maar om een beetje veilig te kunnen rijden moest je toch wel 60 rijden met al die gekke bochten waar je niks zag en die naast een afgrond lagen. Mm, dat zet me aan het denken.. Fietspaden op snelwegen, geen alcoholcontroles, verkeerde snelheidsborden... Misschien hebben ze niet allleen een hekel aan fietsers, maar gewoon aan het verkeer!

+/- Nimbin, een stadje net buiten Bayron Bay. Dit zou een hippiestadje moeten zijn waar het roken van wiet een waar geloof is. De hippies daar denken dat hun manier van leven bijna religieus is, en dat daarom het roken van wiet gedoogd moet worden. Heel lang werd het dan ook gedoogd daar in het stadje. Maar nu er toeristen komen van heinde en ver om dit dorpje te bekijken en een jointje te roken is het helemaal verpest volgens de inwoners. Overal staan nu camera’s opgesteld, er zijn politie invallen en worden er wiethonden ingezet om illigale wietrokers te ontmaskeren. Aan de andere kant staat het dorpje vol met toeristenwinkeltjes en verdient het dorp een vermogen aan al die pottenkijkers. Wij hebben er tenminste een leuk middagje gehad, maar mijn eerste joint heb ik er maar niet gerookt. Ik vertrouwde die rondlopende chihuahua’s namelijk voor geen cent!

+/- Aan het taaltje van de Aussies moesten we ook flink wennen. Heaps is dus veel, als ze je vragen wat voor thee je hebt, betekend het “wat eet je vanavond”. Thongs zijn slippers. Een skewer is een glas bier. En dan al die afkortingen! Chrissy is Kersmis,Brissie of Bris Vegas is Brisban, een Tazzie is iemand uit Tasmanie en Brekkie is Breakfast. En dat gebruiken ze dus allemaal! Van laagopgeleid tot hoog opgeleid, allemaal gebruiken ze dat taaltje. Ook zeggen ze allemaal “no worries mate” ook al bedoelen ze dat je je vooral zorgen moet gaan maken. Jeroen en ik kochten laatst iets in een apotheek (slaappillen voor het vliegtuig) en zelfs de apotheker zei het tegen ons bij het afscheid. We waren stomverbaast! Oo en of ik er nou stond of Jeroen, het was altijd “mate”. Zal die snor wel weer geweest zijn...

-/+ De huizen zijn vaak van hout of zelfs plastic gemaakt. Een vreemd gegeven als je er vanuit moet gaan dat je elke 50 jaar een natuurramp kunt verwachten. De meeste huizen gaan zo lang dus niet eens mee. Het gekke is ook dat de meeste Australiers een puist land hebben waar je naar van wordt, maar dan zetten ze er wel een heel klein huisje op. Met maar 1 verdieping.. Of ze zetten er juist een heel groot huis op (komt iets minder voor) maar dan ook maar met 1 verdieping. Soort super bungalow dus. En hebben ze een groot puntdak, dan zitten er geen ramen in, dus blijkbaar wordt die etage of ruimte niet gebruikt. Wat we wel te gek vonden aan die huizen was dat ze vaak een grote veranda hadden. En als je in Melbourne of Sydney kwam, waar de huizen wel de lucht in werden gebouwd, dan had je naast veranda’s ook huizen hebt met torentjes, balkonnetjes, openslaande deuren, schuiframen enz. Eigenlijk een soort van mini-victoriaanse-barbiehuisjes. Ik was er in ieder geval verliefd op.

+/- En dan de namen van de stadjes en dorpjes in Australie! Of ze heten hetzelfde als een stadje of dorpje in Engeland (Newcastle, Ipswitch, Hastings, New South Wales (ook heel erg origineel) en Perth (al komt dat laatste meer uit Schotland), of ze hebben een gekke aboriginal naam ervoor (Toowoomba, Dirranbandi, Ulladulla, Mirumbula en Wagga Wagga). En die Aussies maar lachen als wij ze uit moesten spreken. Verder heeft elke creek een naam. Dat kan Big Willow Creek zijn of Death Hollow Creek, het klinkt in ieder geval negen op de tien keer een beetje morbide. Maar al met al moesten we lachen om die gekke namen. Yanakie is nog steeds mijn favoriet, maar het plaatsje Gympie komt toch wel op een goede tweede plaats.


+/++! Na twee weken van Melbourne naar Sydney gereden te hebben wist ik het zeker, Australie is geen bijzonder mooi land. Saaie weilanden met heuvels. Hier en daar een saai huisje en grijze bomen waarvan de bast was afgepeld. Ook was de kust tussen Sydney en Melbourne mooi, maar niet adembenemend. Gewoon lange stranden waar geen mens te zien was en hoge golven. Ook was het water niet zo blauw en het zand niet wit, maar net zoals in Nederland. Ik was zwaar teleurgesteld. Maar na Sydney veranderde het landschap langzaam. The blue mountains waren zo verschrikkelijk mooi dat ik er bijna een snik van moest onderdrukken en de Janolan grotten die je daar ook konden vinden waren net een sprookje. De stranden werden boven Sydney ook steeds witter en mooier. Door de overstomingen in Queensland was de zee nog steeds bruinig en troebel, maar in de laatste week dat we er waren begon de zee langzaam weer zijn oorspronkelijke kleur terug te krijgen. Azuurblauw.Wauw! Hunter Valley was te gek met al zijn wijngaardens waar je ook keek. En dan al die regenwouden! Gewoon indrukwekkend. Dus ook al waren Jeroen en ik niet op de plekken geweest die voor de meeste mensen als het mooiste stukje van Australie wordt gezien (van Brisbane naar Cairns), wij vonden wat we gezien hadden mooi genoeg om misschien, heel misschien in de toekomst nog eens terug te gaan.