Cambodia

Munteenheid: De riel. Je kunt alleen Amerikaanse dollars pinnen, maar je krijgt vaak geld terug in lokaal geld.
Ongeveer 4000 riel is 1 dollar. Dus als iets anderhalve dollar kost dan geef je een dollar en 2000 riel erbij. Raar werken met twee verschillende munteenheden..

Biertje: Singa en Tiger, voornamelijk 1 dollar, Hoewel je het hier en daar voor 50 dollarct kon krijgen!

Cola: 1 a 2 dollar

Vervoer: tuk-tuk (een scooter met een karretje erachter) voor de meeste afstanden 1 tot 2 dollar, voor de hele dag 10 tot 15 dollar. VIP Bus (20 dollar van Batabang naar Sinoukville, zo'n 10 uur durende reis. En 15 dollar voor Sinoukville naar Phnom Pen, +/- 6 uur.) met natuurlijk Cambodiaanse karaoke vanaf 6 uur in de morgen! Boot, een helse ervaring. En natuurlijk gewoon de auto's waarvan de meeste Cambodjanen in een Lexus rijden!

T-shirts: Gratis bij een bucket, dr Fish of bij het bloedgeven!

Eten: Spotgoedkoop! Je kunt voor een paar dollar de meest heerlijke gerechten krijgen. Wij hielden voornamelijk van de Amok (een soort curry) en de Khmer BBQ waarbij je vlees en vis op een soort verwarmde punthoed met gaatjes drapeerde. Onderin heb je een laagje water waar je je noedels, groente en ei in kookt. Mie Like!

Toilet: Soms heel netjes, maar vaker verschrikkelijk! Geen wc brillen, een emmer met viezig water ernaast om je "schoon" mee te maken en geen toiletpapier.Maar in onze accomodaties was het altijd netjes en had je zo'n geweldige douche om jezelf even een patty Brard ervaring te geven (waarom staan die wc douches op massagestraal XXL?).

Verkeer: Het verkeer is hier chaotisch. Alles rijd door elkaar heen en niemand gebruikt er spiegels. Ze kunnen niet uitwijken, niet omdat er geen ruimte is, maar omdat niemand ze heeft geleerd dat je ook een klein bochtje kunt maken om iets of iemand te ontwijken. Er wordt getoeterd om te laten horen dat je eraan komt. En dat tegen iedereen die je tegenkomt, dus zie je een scooter in de verte..? Toeteren! Haal je in, in een bocht? Toeteren! Loopt er een voetganger op de stoep (een heel eind van de weg af)? Toeteren, ze zou zo maar over kunnen steken! Zie je een fiets in de berm liggen? Toeteren, want straks springt iemand opeens op die fiets! Kortom, Toetergekte in Cambodja. Verder zijn we erachter gekomen dat de beste manier om aan de overkant van de staat te komen de manier is die mijn moeder me heeft geleerd. Ogen op je doel, niet kijken (behalve stiekem in je ooghoeken) en rechtdoor lopen. Dit is best eng omdat ze niet zo goed zijn in uitwijken, maar omdat de constante stroom van motors, auto's, scootertjes en tuk-tuks hier nooit ophouden is dit de enige manier.


WoningenDe Cambodjanen zetten graag de boel op stelten, daarom wonen ze allemaal 1 hoog. Alle woningen staan op palen en er loopt dan een mooie trap naar de eerste verdieping. Ik geloof dat ze daar maar 1 kamer hebben waar ze alles doen. De meeste woningen zijn gemaakt van hout en een paar golfplaten en stelt eigenlijk niks voor. Meubulair zul je hier niet echt in vinden, of je moet de plastice stoeltjes meetellen. Het grappige is dat ze wel allemaal tv erin hebben staan!


Rare dingen: Wij verbaasde ons erg over hoe de Cambodjanen al hun vuil op grond of in het water gooide, ze vaak de hele dag een pyama dragen (de dames dan), ze slapen op elk moment van de dag en in welke houding dan ook, kinderen van net 1 die achterop een scooter zaten zonder helm of mamma die ze vasthield, 25 mensen in een busje van max 10 personen (1 op het dak waar hij alleen een touw vasthield en twee zittend in de raamopening), het feit dat de meeste in de toeristenindustrie geen woord Engels spreekt en ze je glimlachend oplichten (niet ervan uitgaand dat je nooit en dan ook nooit meer bij ze terugkomt en je toeristenvriendjes ook niet) .



Bangkok - Siem Riep

Na Macau eerst twee nachten in Bangkok doorgebracht. De eerste avond was te gek! Vriendinnetje Margot, die we via Facebook hadden kunnen opsporen, had ons eindelijk gevonden en na kau san road op stelten te hebben gezet met een Zweeds stel, waren we vele euro's lichter maar wel een mooie jurk (en later een kater) rijker. De volgende dag vertrok Margot helaas alweer en ook wij besloten onze doorreis naar Cambodja te regelen. We gingen naar tuk-tuk nr 1 en vroegen hem ons naar het treinstation te brengen. Dat wilde hij best doen, maar dan moesten wij eerst naar de "Toerist Information Center' alias Toeristen oplichters Centrum. Ja daag! Tuk-tuk nr 2, precies hetzelfde. Tuk-tuk nr 3, zou ons wel voor een normale prijs naar het treinstation brengen en zette ons uiteindelijk af bij.. de TIC. "Eeeh,dit hadden we niet afgesproken", zeiden we en bleven stug zitten. "Breng ons naar het treinstation". De man reed daarna een paar meter, ging weer stilstaan, keek ons boos aan en riep; "get out!" We bleven mooi zitten. Hij begon harder te schreeuwen; "get out, GET OUT" en wapperde wild met zijn handen. Oke, dit vonden we te eng worden en hoewel Jeroen drie koppen groter was dan dit mannetje, namen we toch het zekere voor het onzekere (hij kon vast Kong Fu en Foe Yong Hi) en stapte snel uit de tuk-tuk. Boos gebarend reed de chaufeur weg en daar stonden we in the middle of Bangkok. Na een praatje met een tuk-tukker verkleed als gewone man (die ons toch zeker de TIC aanbevool) pakte we weer een tuk-tuk waarvan we bij voorhand vertelde dat we alleen en echt alleen naar het treinstation wilde en niet ergens anders. De man snapte ons. Gelukkig. We stapte in en werden pardoes een aantal straten verder bij een andere TIC afgezet. Nu werden we een beetje pissig. Na een korte discussie stapte we ook hier uit zonder te betalen en waren we er goed klaar mee. Om een lang verhaal nog iets langer te maken, stapte we uiteindelijk in de zoveelste tuk-tuk en werden we zowaar bij het treinstation afgezet waar we uiteindelijk toch nog zijn afgezet door een toeristen bureau (waar we trouwens eerder wel heel goed waren geholpen). Bangkok, ik hou van je!

Siem Riep,
Bekend van het immer bekende wereldwonder de Angkor Wat.

We verbleven in het mooie Golden Banana, aangeraden door onze vriendin Lisanne die een heel schema voor ons had gemaakt om op te volgen. Dit hotel wordt gerunt door jonge jongens met vrouwelijke gebaartjes. De eigenaar (zo gaat het verhaal) is een ladyboy die zijn operatie nog niet gehad heeft en dus zijn "golden banana" nog heeft. Wij hebben haar/hem nooit gezien dus ik weet niet of het waar is.
Als eerste stond er een dagje Angkoren op het schema waarbij we om 4 uur in de morgen op moesten om de zon achter al dat moois op te zien gaan. En het was mooi! De Angkor Wat had de mooiste doorkijkjes, de Ankor Thom de mooiste gezichten en mijn lievelings was toch wel de tempel met de bomen die zich totaal in de tempel hadden geworteld en waar Tomb Raider is opgenomen. De hele dag schoot ik de mooiste foto's en zelfs Jeroen lukte het om een paar mooie plaatjes te maken. Onze gids vertelde ons alle verhalen die erbij hoorde en onze tuk-tukker bracht ons waar we heen wilde (joepie!). Moe maar voldaan gingen we die avond naar de pubstreet om met een paar Ozzies de nacht onveilig te maken. Deze dag leverde ons 2 t-shirts op!
Als tweede hadden we een dagje marktjes bezoeken en bloeddonor spelen op het menu staan. Ook dit moesten we doen van Lisanne en dus deden we dat netjes. Na een kleine film (1 op de 15 kinderen onder de 5 jaar sterft in Cambodia!) en foto's van het kinderziekenhuis mochten we eindelijk de naald in onze armen voelen en gaven we zo'n 350 ml bloed. Ik voelde me hierna kiplekker, alleen jeroen zag wat pipsjes om zijn neus en de dokter keek hem bezorgd aan. Ik zag hem al rekenen, als hij omvalt, kan ik hem dan opvangen zonder dood te gaan? Maar gelukkig bleef ook Jeroen uiteindelijk netjes staan. Na een uurtje werden we uitgezwaaid door onze donorkindjes en liepen we weg met 2 T-shirts, blikjes cola en een pakje crackers (ik zou het bijna elke dag doen).
De volgende dag deden we het rustig aan en besloten alvast een boottochtje naar de volgende bestemming te boeken. Batabang. Volgens Lisanne was deze boottocht adembenemend mooi en moesten we dit doen. Tot nu toe had ze ons nog niet teleurgesteld en vol verwachting boekte we de boot. Op onze ticket stond een prachtige boot. Dit ging leuk worden! Die avond weer lekker stappen want slapen kon ik in de boot wel. Het leverde ons weer een t-shirt op!

Batabang

In de bus naar de boot moesten we plotseling onze ticket inleveren en kregen we een ander kaartje met een simpele houten benzineboot erop. Ik begon al een beetje bang te worden. Eenmaal bij de "haven" werd mijn angst niet minder. Daar lag hij dan, een houten benzineboot net als op het plaatje. Ergens op het dak werden onze spullen gedumpt en wij moesten binnen maar een plekje zoeken op de houten banken die ook deze keer niet voor westerse benen waren gemaakt. "Jeroen, vroeg ik," hoe lang is het trouwens naar Batabang?" Hij keek me ongelukkig aan. "6 tot 9 uur zegt het boekje,' antwoorde hij. oef! De boot begon te varen en inderdaad, het uitzicht was prachtig! Veel natuur, een drijvend dorp en veel schattige zwaaiende kinderen maakte heel veel goed. Maar het geluid van de benzinemoter, de houten kont en de lokalen die al hun troep in het water flikkerde maakte van deze reis een "once in your livetime experiance". Eenmaal geratbraakt in Batabang aangekomen na 7 uur varen stonden daar mijn vrienden me weer op te wachten. De tuk-tukkers. 5 gasten die al wapperend met hun hotel aanbevelingen in mijn gezicht praten. "Miss, you need tuk-tuk? Miss, miss? Tuk-tuk? Hotel? Miss, Miss?" Het was warm, en blijkbaar was ik nog niet helemaal hersteld van het bloed geven, dat en het slaaptekort maakte dat het langzaam zwart voor mijn ogen werd. Na herhaaldelijk vriendelijk vragen of ze weg konden gaan of me wat ruimte konden geven, wat ze niet deden, werd ik me toch kwaad! Geschrokken deden ze allemaal 1 hele stap naar achteren en pikte wij de stilste eruit om ons weg te brengen.
Batabang was helaas uitgestorven door een nationaal feest dat je voorouders eert, dus iedereen was bij familie en geen winkel was open. Hierdoor besloten we niet lang te blijven. Samen met een Italiaans stel Marco en Laura, bestelde we de volgende dag een tuk-tuk voor weinig die ons de hele dag zou verzorgen. Onze eerste stop; De bamboetrein! Voor iemand die dit niet kent, het is een matras van baboe die op een rails staat en door een motortje door de rimboe sjeest. Het wordt gebruikt door de lokalen die hem nodig hebben om hun scooter mee te vervoeren (de wegen zijn te slecht). Er is maar 1 rails en vaak kom je een bamboetrein tegen die in de tegengestelde richting gaat. Dan ligt het eraan hoeveel mensen erop het matras zitten,hoe oud ze zijn en of er scooters op staan. Degene die in de minderheid is, is de lul en moet zijn bamboetrein van de rails af halen. Een werkje van 5 minuten. Dit gedoe maakt het hele bamboetrein ritje wel heel erg melig. Hij gaat al niet snel en als je dan ook nog tegenliggers tegenkomt ga je toch juichen wanneer zij de pineut zijn. Na deze ervaring hebben we nog twee tempels bezocht waarvan de eerste 350 treden naar boven had (nog een Fransman gered die onderweg flauw viel) en tempel nummer 2 net geen 800. Bij deze tempels kwamen we steeds Cambodjanen tegen die hun Engels wilde oefenen. De gesprekken waren trouwens wel heel leuk, zoals met de monnik die bekende dat hij zijn Engelse examen niet had gehaald omdat hij had afgekeken bij zijn buurman. En ik maar denken dat die oranje mannetjes zo heilig waren! In Batabang zijn we uiteindelijk maar 3 nachten gebleven en elke avond gegeten bij de smoking pot waar we ontzettend lekker konden eten maar waar we ook een Nederlands stelletje tegenkwamen (Frits en Imke) die heel toevallig ongeveer dezelfde trip als wij gingen maken. Ergens kregen we al het vermoedde dat we elkaar nog vaak tegen zouden komen...

Sihanoukville

Na weer een helse bustocht (degene met karaoke...) kwamen we aan in het kustplaatsje Sihanoukville waar het hard regende. Eenmaal in ons hostel kwamen we bij met de mensen die we in de bus hadden ontmoet (Laura, Belgie. Tova, Israel. Eddie, Australie en Derrick uit Amerika) ook een Nederlands stel die we in Batabang waren tegengekomen kwamen we hier tegen. Door de regen was er niks anders te doen dan zitten, eten, drinken, filmpje kijken, massage krijgen, kletsen en een feestje bouwen. Ons hele verblijf in Sihanoukville hebben Jeroen en ik niks meer gezien dan onze straat en de straat ernaast die naar het strand (en dus de strandfeestjes) liep. Heerlijk!

Phnom Pen

Na 4 dagen Sinoukville gingen we weer door naar de hoofdstad van Cambodia. Hier kwamen we er helaas achter dat ons fototoestel verdwenen was. Al onze mooie foto's! Gejat! Gelukkig hadden we nog een reserve camera bij ons, maar de foto's van Angkor Wat en de rest...foetsie. Op de weg naar Phnom Pen was het duidelijk wat de regen de afgelopen dagne had gedaan. Overal kleine overstromingen. Hele straten stonden onder en mensen liepen tot aan hun knieen in het water. Maar elk nadeel heeft een voordeel dus de mensen waren lekker in hun voortuintje aan het vissen. Dat kon nu makkelijk. In Phnom Pen hebben we het toeristenrondje gedaan. The Killingfields en het Toul Slene of S21. Dit was behoorlijk heftig allemaal. Ik was er nogal van onder de indruk. Wat een geschiedenis had zich hier afgespeeld en nog niet eens zo lang geleden! Door de regenval was er op the Killingfields allerlei spullen naar boven gekomen zoals kleding, tanden maar ook hele kaken en stukken schedel! Daar liepen we gewoon overheen want het personeel nam blijkbaar niet de moeite om het op te ruimen. Wat me erg verbaasde was dat de Cambodjanen hier zo oneerbiedig mee omgingen. Hier en daar zakten de Cambodjanen te pas en te onpas door de knieen om op een meter naast een massagraf even hun behoefte te doen. Of roggelde ze op dit heilige stuk grond! Ook "vergaten" ze hun schoenen uit te doen voordat ze de stupa in gingen waar alle botten van de slachtoffers geborgen waren. Terwijl er overal bordjes stonden! Verder hoorde ik dat Cambodja onlangs the killingfields aan de Jappanners hadden verkocht. Heel raar. Na the killingfields dus de S21. Dit was vroeger een schooltje maar werd in de tijd van Pol Pott gebruikt om mensen te martelen en te vermoorden. De foto's die dit allemaal lieten zien waren overal aanwezig. We waren er stil van. Hier waren echt vreselijke dingen gebeurd en vaak ook nog met hele jonge mensen. Brrr.

Hierna besloten we na bijna drie weken Cambodja om naar Vietnam te gaan. Veel te enge dingen gebeurd daar in Cambodja.


Wat hebben we hiervan geleerd?

Na alle historische feiten over Cambodja hebben we vooral geleerd dat regen best leuk kan zijn!