The Patty Brard Experience, based on a true story*

Twee dagen na de toxic fullmoon party hadden we ons weekje detoxen. We hadden dit in Nederland al geboekt omdat we er allebei wel mee eens waren dat het misschien wel eens goed zou zijn om dat te doen. In bijna elk geloof heb je wel een weekje vasten en dat moest toch wel ergens goed voor zijn. Ook wilde we wel eens weten of we dat zou kunnen, een hele week niet eten, en een paar kilo eraf zou alleen maar mooi meegenomen zijn. Gelukkig zaten wij in een milde detox, met sapjes, pilletjes en in de avond een boulion. Er waren namelijk ook hardcore detox programma’s maar daarbij mocht je alleen de godganse dag water drinken. Dat leek ons niet heel erg goed voor je lichaam en we waren bang dat je dan meteen erna 10 kilo aan zou komen. Dus hadden we gekozen voor the New Leaf resort op Koh Samui en tikte per persoon 1000 euro af om een weekje niet te eten (dit was trouwens ook een van de goedkoopste).
Na drie maanden in allerlei goedkope hostels en hotelletjes gezeten te hebben waren we erg nieuwsgierig hoe ons resort eruit zou zien. We vonden het namelijk nogal een puist met geld wat we daar hadden betaald voor 7 nachten slapen zonder eten. Vol verwachtig kwamen we, een dag voordat het programma zou beginnen, aan in ons resort dat helaas vies bleek tegen te vallen. De kamer waar we in zaten was niet heel veel beter dan de kamers waar we tot dan toe in hadden gezeten, de douche werd wel warm maar niet heet en het bed was keihard. Tranen prikte al in mijn ogen. Kom op, zei Jeroen, we gaan lekker eten. Dit is ons laatste avondmaal deze week en we gaan er een feestmaaltijd van maken! Vlak voordat we de stad nog even onveilig zouden maken werden we even apart geroepen door Air, onze detoxmanager. Of we een lichte maaltijd wilde nemen, het liefst een salade, anders werd het zo moeilijk detoxen de komende week. We keken elkaar aan, knikte netjes dat we het zouden doen en gingen vervolgens het zwaarste menu nemen die we konden krijgen.

De volgende dag stonden we al om half 7 op om een stevige wandeling over het strand te nemen. Dit zat tenslotte bij het programma inbegrepen. Voor de loop kregen we alvast een lekker shotje kokosolie (bleegh) en een klein bekertje met vezels waar we water bij moesten doen, snel schudden en achterovergooien voordat het lijm werd (bleegh, bleegh), hierna werd het tijd om de strandwandeling te doen. Al snel begrepen we dat het best een rotstuk was en dat het ook nog best warm zo vroeg in de morgen. Maar goed, we wilde ons niet laten kennen en praatte met de rest van de detoxers over hun bevindingen. Sofie, uit Denemarken zat er al een week en ging voor 10 dagen. De eerste dagen kreeg ze een nare uitslag (ze dacht zelf dat het bedbugs waren) en is ze vervolgens drie dagen niet uit haar kamer gekomen. De rest van het praatje was voornamelijk negatief over het hele detox programma, dus mijn goede humeur verdween als sneeuw voor de zon. Na de strandwandeling werd het tijd voor ons “ontbijt”. Komkommersap met appel, appelcider en spirulina. Dat eerste was wel lekker, de tweede was gewoon gore bende en het laatste maakte dat het tweede drankje verrukkelijk smaakte vergeleken met die troep. Maar het was ergens goed dachten we maar en omdat onze magen al een beetje begonnen te knorren namen we alles tot ons wat we aangeboden kregen.

Na het “ontbijt” boden ze Yoga aan. Nou, dat leek Jeroen en mij wel wat. Lekker op een matje zitten in de zon en een beetje voor ons uit zitten hammen. Dat er bij het ontbijt al alle kanten op werd gestoven bij het woord yoga had al een klein lichtje moeten laten opgaan, maar we hadden nog niks door. Samen met twee doorgewinterde detoxers gingen we op een matje zitten wachten op juf yoga. Juf Yoga bleek een oudere dame te wezen die waarschijnlijk uit een Franstalig land kwam, want ze had een zwaar Frans accent. Eenmaal in boedhazit begon ze met ontspanningsoefeningen en dat ging ons goed af. Inademen en uitademen, ogen dicht en handjes op je knieen. Dat was het eigenlijk. Opeens begon ze te hammen. Dus wij deden driftig mee natuurlijk. Hammmmmmmmmmmmmmmmm... Daarna begon ze te zingen (nou ja, meer een mompelzang ofzo) en toen was ze me even kwijt, moesten we nu ook mee zingen? Stiekem keek ik met 1 oog naar Jeroen, maar die zat nog steeds heftig te hammen. Net toen ik mijn lachen eigenlijk niet meer in kon houden, hield ze op. Gelukkig dacht ik nog. Maar toen begon het pas! In een paar seconden deed ze een paar bewegingen voor die wij ook moesten doen. Het leek doodsimpel, maar mijn benen raakte elke keer in de knoop. Hadden we eindelijk een beweging te pakken begon ze met haar Franse zangstem te roepen; Inhail UUUUUUUUUp, exhail dooooooown (adem in op, adem uit neer). Bij Up ging ze met haar stem omhoog en met down naar beneden, en met een zwaar frans accent. Niet echt ontspannend kan ik je vertellen. Na drie keer de kramp in mijn bil gehad te hebben en vier keer mijn benen in de knoop, was ik er stiekem klaar mee. Jeroen deed ondertussen gewoon de Kraanvogel, de brug en standje 69 in zijn uppie, en bleek een origamiblaadje na te kunnen doen terwijl ik alleen de omgekeerde Supta Padangusthasana onder de knie had. Gloeiende gloeiende! Nadat de druppels zweet aan mijn neus hingen vervloekte ik het hele yoga gebeuren. Gelukkig begon ze toen weer aan de ontspanningsoefeningen (op de grond liggen en niks doen) en begon ik een beetje bij te komen. Nadat we de matjes hadden opgeruimd en naar de kamer gingen, deelde Jeroen me mee dat we dit niet meer gingen doen, veel te zwaar en hij kreeg die verdomde omgekeerde Supta Padangusthasana maar niet onder de knie! Ik schudde lachend mijn hoofd en zei; Ik snap het wel hoor schat, niet iedereen kan zo lenig zijn als ik. Maar als jij het niet meer wilt doen, dan doen we het niet meer.

Toen was het tijd voor de “lunch”: een vitaminepil en een bananen+vezel sapje. Hierna stond onze middagplanning op het bord uitgestippeld. Op dat bord stond hoe laat iedereen zijn massage had en zijn/haar....klysma. Ik dacht eigenlijk dat dat laatste niet verplicht was omdat je het hele zooitje in je badkamer kreeg en er niemand bij hoefde te zijn. Maar nadat we uitleg hadden gekregen hoe we van ons sterretje een rondje moesten maken en hoe we alle hoekjes en vooral de gaatjes zo schoon mogelijk konden spuiten, werd het me duidelijk dat het geen optie was maar een moetje. Verder bleek de groepsdruk moordend. Uitgebreid werd er aan elkaar gevraagd hoe je verplichte nummertje geweest was, hoeveel liter en hoeveel minuten je had binnengehouden en of je al slakken, lintwormen of stukken darm eruit had gespoeld. Ze kwamen nog net niet trots met hun zeefje aangerend om het nageboorte even aan elkaar te laten zien. Ik vreesde het ergste. Eenmaal in de badkamer alleen gelaten met mijn literfles mineraalwater en koffie dacht ik er nog even aan om de boel oraal tot me te neme, maar 1 blik op de koffie was al genoeg om te beslissen dat dit bakkie troost alleen maar goed was op de plek waar de zon nooit zou schijnen. Ik begon zuchtend en vloekend aan mijn karwei en een half uurtje later was ik een nieuw mens! Oke, dat niet, maar wakker was ik zeker.De koffie had zijn taak goed gedaan. Maar ik kan niet zeggen dat het mijn leukste ervaring van de dag was, sterker nog, ik keek er elke dag tegenop. Het enige voordeel was dat we er dingen bij terugvonden die we jaren niet meer hadden gezien. Knikkers, een dobbelsteen, 4 gulden 80 en een speelgoedautotje (niet bij mij) vielen in ons zeefje en maakte ons meteen de held van het kamp. Kijk, dat kon de rest niet zeggen met hun saaie slakken en lintwormen!

Hoewel de klysma’s ongeveer het dieptepunt van de dag was, hadden we gelukkig ook een hoogtepuntje. De massage. Elke dag werden we gemasseerd en kon je kiezen uit een oliemassage, een Thaise massage (zonder happy end dan..) en een scrubmassage. En ik moet zeggen dat de dames het behoorlijk goed deden. Vooral met de Thaise massage werd je alle kanten uit gebogen en gemasserd en kwam je weer als herboren uit je kamer. Heerlijk!

In de avond kregen we onze “diner” een boulionsoepje. Na een aantal dagen kwamen we erachter dat hun variatie soepjes en sapjes nogal beperkt waren. In de ochtend kreeg je, of een komkommer of een wortelsapje en in de avond kreeg je een Tom Jam, pompoen of groentenboulionsoepje. Dat laatste was niet te drinken, maar omdat je echt zo’n honger had nam je alles wel tot je.

De dagen die volgde leken steeds meer op elkaar. Hoewel we de eerste dag nog met allerlei activiteiten meededen werd de Yoga de tweede dag alweer door ons afgeschaft (heb er echt geen energie voor, hoor) en het ochtendwandelingetje over het strand was de derde dag aan de beurt om gedelete te worden (ik ben zo moeeeeee!). Hierna kreeg eerst Jeroen en daarna ik een Liverflush, wat inhoud dat je de hele dag smerige drankjes moet drinken met ebsonsalt erin. Zout smaakte het zeker niet, meer een soort van bitter en het zou je lever totaal schoon moeten maken van alles waarmee we het hadden vervuild (na de fullmoon party misschien wel goed ook). Omdat Jeroen een dag voor me zijn liverflush had, kon ik zien wat het met je deed. Het kwam erop neer dat je de sproeipoep kreeg die in 1 seconden kon gaan opzetten . Dus gezellig een filmpje kijken was er niet bij. In de avond kreeg je dan geen soep maar wel een drankje met hele zure sinassappelsap gemengt met kokosolie. Dat moest je in een keer naar binnen gooien. Ik deed dat netjes, maar mijn lichaam gooide dat er ook weer in een keer naar buiten. Wat voelde ik me hondsberoerd die nacht zeg! Ik zou nooit meer drinken, nam ik me voor..

Ondertussen waren Jeroen en ik alweer 5 dagen onderweg en het ging best goed. Met de overige detoxers kregen we een goede band en ik hoef niet te vertellen dat de gesprekken 9 op de 10 keer over eten ging. Na het einde van hun detox werden ze gewogen en ik zag meerdere mensen kilo’s lichter naar huis gaan (je verliest gemiddeld een halve kilo per dag). Wij bleven dan slechts een week, maar er waren mensen bij die bijna een maand aan het detoxen waren. We hadden echter al gemerkt dat je dan niks meer afviel. Het kon te gek ook blijkbaar. 5 dagen was te kort, 7 dagen net genoeg en 10 dagen was het ideaal. Mensen die de hele dag niks deden vielen meer af dan degene die aan alle activiteiten meededen maar, zo redeneerde ik, die vielen waarschijnlijk meer af in spierweefsel dan vet. Dus zwommen Jeroen en ik nog een rondje in het zwembad om niet al te veel spierweefsel te verliezen. Verder probeerde we met alle middagactiviteiten mee te doen. Helaas zat ik net bij de massuese op het moment van Thai boxen, mantra’s zingen en macrameeen, maar was ik gelukkig wel aanwezig met het rondje over het eiland, het voedselpraatje en de Thaise kooklessen (waarbij we natuurlijk niks mochten proeven..).

Na een week op niks gekauwt te hebben begon ik te dromen over allerlei soorten voedsel. Echt, het water liep al in mijn mond als ik aan een appel dacht! Jeroen had na een paar dagen geen honger meer, maar mijn maag bromde en gromde naar me alsof het een wilde hond was. En een trek dat ik had! Chocola, dikke frieten met zaanse mayo, andijvie stampot, gevuld speculaas, sushi, broodje pindakaas, echt alle voedselsoorten kwamen bij me naar boven op elke minuut van de dag. En het geklets over eten tijdens de sappen en soepen maakte het er niet beter op. Het ergste was nog dat ons resort midden tussen allerlei restaurantjes en eettentjes lag, dus er kwamen elke keer de heerlijkste geuren over die schutting gewaait terwijl wij aan ons zoutloze boulionnetjes zaten. Hel! Ik kan het niet anders omschrijven.

Op de laatste dag besloten we stiekem wat te gaan halen. Maar toen het eenmaal zo ver was, durfde we niet meer en gingen we zonder een dingetje naar huis.

De eerste dag dat we weer mochten eten, kregen we een fruitsalade. En aangezien we alle maaltijden met alle detoxers aan 1 tafel aten, waren alle blikken meteen gericht op ons bord. Iedereen keek jaloers. Ik at vol smaak mijn bananenschijfjes en mangostukjes op en liet de watermeloen liggen. Ik zat vol! Ik keek naar Jeroen en die had hetzelfde. Nou, dat ging een goedkope vakantie worden vanaf nu!

Na een week detoxen was onze bloeddruk goed, ons gewicht met 3,6 (ik) en 5,6 (Jeroen) kilo gezakt, waren er cm van onze lichamen verdwenen en was de Bmi en vetpercentages naar normaal gegaan. We mochten tevreden wezen. We besloten hierna gezonder te gaan eten, de alcohol matigen en de porties kleiner te houden. Vanaf nu zou alles anders zijn!

Vier dagen later zaten we weer in de MCDonalds.....


* Omdat we best een saai detox weekje hebben gehad, zijn sommige delen van het verhaal ietje pietsje aangedikt. Welk gedeelte het is, laat ik in het midden.Oo, en de foto's die we hebben gemaakt houden we liever voor ons zelf.